Yığınlarca soru yankılanıyor beynimde ve öylesine uzak ki yaşadıklarım düşlerime…Sezgilerimle bulmaya çalışıyorum doğruları yaşama dair.Umutlarımın gölgesinde hüzünlü bir varoluşu yaşıyorum.Duygularım, doğrularım, inançlarım evrensel bir kaosun içinde çıkış yolu arıyor, onlar da var olma savaşı veriyor, benim gibi, ben gibi, yaşıyor
Sen elimde tutmuşken, benimken ulaşamadığım sevdamsın!
Kopup geldi ince belli çay doygunu bardağından ellerin….Eksik bir adresi bulmaya çalışır gibi anlara takılı, sessiz tanıklığa mahkum masanın yüzeyinde gezindi ve derken nasılsa buluvermiş şaşkınlığında bir bakışına kilitli buluştu ellerimle…İçimde çocuksu bir hüzün-ki biliyordum az sonra oyuncağı elinden alınmış
Zehir ve Panzehir
İki paralık sevdalara öykünme devrini kapatmış olmalıydın Kadın! Olmayanları gereksiz varlama telaşlarına çoktan set çekmeliydi aklın. Yoklukların içindeki varlar anlam erozyonuna uğrarlar bilmez misin? Azla yetindin ve mahvoluşunu izledi aynalar, silinmeye başlayan nasılsa o denli derin ama yok yüz çizgilerine
