Günlerdir kendimi alacakaranlık kuşağında bir figüran gibi hissediyorum. Gerilimle beslenen bir toplum olma yolunda hızla ilerliyormuşuz sanısına kapılmam için yeterli malzeme var yaşanan tüm gelişmelerde. Her olaya, kişiye, kuruma şüphe ile bakar olduk. Çünkü gerçeği öğrenme arzumuzu doyuramayan yetisiz yetkililik, yönetimin birçok kademesinde kurumsallaşıyor .
Başlangıcına kimsenin itiraz etmediği ama birkaç yıldır akıllara zarar gelişmeler ve hükmü zor iddianamelerle kaosa sürüklenen davalar, ÖSYM’nin düzenlediği Kamu Personeli Seçme Sınavı’ndaki kopya skandalı, ortaya saçılan Wikileaks belgelerinde sözü geçen gizli anlaşmalarla ilgili iddialar, telefon ve ortam dinlemesini meşrulaştırılacağı apaçık TCK değişikliğine dair bir yasa tasarısının hızla yasallaşmaya giden süreci ve 1 milyon 700 bin gencin geleceklerini belirleyen sınavın ilk aşamasındaki şifre iddiası… Sayılabilecek daha pek çok haberin ve olayların ardından hep aynı duygu baş gösteriyor: Şüphe!
Belirsizliklerin hüküm sürdüğü bu günlerde izaha muhtaç birçok söylem, tutum, icraat ; güven ve huzur içinde yaşamanın olası cellatları. Düşüncelerimizi, geleceğe dair beklentilerimizi kemiren şüphe tohumlarının kök salmaması için çözüm bulmak, özeleştiride bulunmak, hak ve hukuktan ödün vermemek iktidarların görevidir. Meydan okumak yerine, toplumun tüm kesimlerini kucaklayan uygulamalarla, dengeli ve emekten yana, sorunlara çözümsel bir yaklaşımda bulunmak da… Çözüme kavuşması gereken soru ve sorunların varlığını yadsıyan bir anlayışın gölgesinde var olmayı içine sindirebilecek kaç kişi olabilir ki yeryüzünde?
Yönetimin hangi kademesinde olursa olsun erki ellerinde bulunduranlar; şeffaflıktan uzak icraatları dayatır, gerçeği arayan, sağlam kanıtlar içeren açıklamalar bekleyen toplumun bu taleplerini küçümseyen bir tavırla geçiştirip, tatminkar olmayan demeçler verir, yönetimlerinde kendilerinden olmayanları parya görme zihniyeti hakim olursa, şaibe altında kalmaya mahkum olmaları kaçınılmazdır.
Şaibelerden uzak, aydınlık, adalet ve özgürlük kavramlarının içselleştirildiği bir gelecek dileğimle…
