Saygın kişi bağırıyordu oturduğu yerden
Ağzından bir o yana bir bu yana
Salyalar savruluyordu.
Oturmuştu ya bir şekilde tahtına
Ondan gayrı herkesi
Solucan, böcek sanıyordu.
Dilinin sorgusu yoktu kendine
Öfke onunsa
Olması gereken
Başkasının ise
Kendini bilmezliğe sayılıyordu.
İmzası çoklaştıkça
Eylemlerine karşıt
Ah o güzelim eserlerinde,
Ne garip o dil;
Söze zehir katıyordu! ! !
Erdem Nur Cengiz
Dilinin Sorgusu Yoktu
