Ben sana “dostum” demişsem ardında “güven” vardır. Bana cephe açmış
koca bir düşman ordusunun içinde bile kalsan, sana arkamı dönüp savaşabileceğimi düşünürüm. “Dost bildiğim”, “dost görenimdir” zira…kanıma susamış hançeri yoktur, böğrümü hedeflediği…
Ne zihninde, ne yüreğinde ne de dilinde tereddüt olur “dost” bildiğimin.
Kendini pazarlamaz “rekabet” tuzağına düşüp, ucuz dedikodulara meze
yapmaz “dost gördüğünü”…
Dost dediğim; zaaf avcısı, çıkar kollayıcısı olamaz…Kıskançlık zehri dolaşmaz damarlarında dimağının, adım kulağında ses olduğunda.
Dost görenim, yanılgıya düşmüşsem, bir hatanın eşiğindeysem
yargılayanım değil, benimle birlikte neden sorgulayanım, omuzdaşım,
destek olanımdır.
Ben sana “dostum” demişsem…
