Konuşma artık ne olur
Zehirli bir sarmaşık dilin,
Kullandığın her yeni sözcük,
İnsana dair bir güzelliği yok ediyor.
Sen konuştuğunda,
Sevgi bitiyor,
Kardeşlik tükeniyor.
Hak, hukuk, adalet;
Miskin ve umursamaz,
Eşitlik ve özgürlük,
Ulaşılmaz oluyor.
Konuşma ne olur,
Konuştuğunda,
Şiddetini sevdiğin o cellatların
Lanetli avuçlarından,
Ölüm dokunuyor tazecik fidanlara,
Metal bile ağlıyor,
Sen gülüyorsun.
Yalanın en pespayesi, en hayasızı
Hastalıklı vurgusunda sözcüklerinin.
Konuşmaktan öte,
Adeta kusuyorsun nefretini.
Sevmeyi bilmiyorsun,
Küf tutmuş yüreğin,
Bağırtılarına denk.
Şeytan gülümsüyor öfkeli gözlerinde senin.
Konuştuğunda,
Depremler oluyor
Yüzyılların birliğini yerle bir eden.
Kasırgalar savuruyor umudu,
Evladına doyamayan anaların ağıtlarında,
İnsanlık ağlıyor.
Sen görmüyorsun!
Bil ki her yok ettiğini düşündüğün fidanın,
Toprağından uç verecek filizleri var,
Kardeşlik türküleri söyleyecek,
Bir orman olma ülküsüyle…
Erdem Nur CENGİZ
