Bir Bakmışsın; Yokmuşsun …

-I-

Sözsüz, demsiz ayrılıklar
Kuraklığıdır umursamaz-lığ-ın yarattığı;
Sağnaklarına rağmen kal demelerin,
Bir bakmışsın, yokmuşsunlara dönülmüş…

Öldüğün gün doğarsın da
Bu sen değilsindir artık;
Bedenine verir varlanmayı usun.
Ruhun çoktan göçmüştür,
Herkese göreli düşsel bir gömüte,
O gömüt ki içinde
Olmaz olası,
Karşılığı yok
Umutları soğurur.

-II-

Ah be sevgili
Kutla yengini (!) ,
Usum verdi hükmünü;
Bundan böyle tutsaklığım;
Bedenimle sınırlı.
Ruhum;
Duydun mu?
Sustum…
-Bir varmışsın……..
Aslında yokmuşsun…….-

Erdem Nur Cengiz