Sen kus önce zehirini
Açmaz sende,
Kozu yüreksizliğinin.
Çıkar tırnaklarını öfkenin
Çıkar da kanat acıt merhametimi.
Dağla,parçala, böl yüreğimi,
Ürküt
İnanmazlığımı sevgisizliğine.
-Sen ki aşktın
Altın bir çeşme başında,
Sunulan bana
Kana kana içip de
Gideremediğim susuzluğumu-
Haydi kus öfkeni ki
Gidişim daha anlamlı olsun.
Haydi!
Onurlu bir sessizlik bırak bana,
Issız olmaya dönmeli yüzüm.
Seni varlama telaşlarından yoruldu
Öksüz yüreğim.
Yalnızlığım yalansız olsun,
Ben olsun,
Sensizliği keskin olsun
Ki var olmadığını duysun
Yanılsamalara tutkun ruhum.
28/04/2004
Erdem Nur Cengiz
Açmaz
