Telefona yapışmıştı aşk,
Büyüsünü yitirmek korkusuyla…
Oysa tende,
Oysa gözde,
Oysa emekte;
Bütünleşerek büyümek vardı,
Bir türlü anlamak istenilmeyen…
Telefona yapışmış da
Salt sese bürünmüştü aşk;
Bilmez gibi,
Sözcüklerde yetersiz,
Eylemlerle anlamlı kıldığını kendini…
(24/02/2003)
Erdem Nur Cengiz
Kenan’a
