hani o gün;
bana
‘var mısın benimle gelmeye? ‘
diye sormadan
almış başını gitmiştin ya
serüven düşünle
adı gizli o kente
işte O gün ben,
ben O gün,
sardunyalı bahçesi
sevdamıza kurgulu
O evde
seni seninle aldattım.
sen olmayan senin üzerinde;
doğum gününde
cebimdeki son parayla aldıgım,
dolabının en alt gözüne hapsettiğin
çağlaya tutkun gömleğin vardı
sen olmayan sen;
dinlerken, yüzünü
o belli belirsiz alaya
döndüğün
sevda şiirlerini,
fısıldıyordun usulca kulağıma
ellerinse yaz güneşi denli
sıcaktı
kavuşmuşken ellerime
hiç olmadigi kadar
O gün
hani sen ‘nasılsa benim’
masalını
ezbere
okurken
ruhuna,
Ben,
sen olmayan sana sevdalı
seni tahtından kaldırıp
gönlümden uzak sürgünlere yolladim
ve yerine tutkulu,
içinde ezber olmayan,
inceliğe kurgulu
senin hiç olmadığın
O senle; yeni bir sevda yarattım!
23/09/2002
Erdem Nur Cengiz
